Zasłynął w latach 80. jako kompozytor i wykonawca piosenek do wierszy Zbigniewa Herberta oraz Jacka Kaczmarskiego. To dzięki jego interpretacjom zapamiętamy także innego poetę, Krzysztofa Marię Sieniawskiego.

Muzyka była jego pasją, której poświęcał się od lat siedemdziesiątych. W 1976 Gintrowski spotkał się z Jackiem Kaczmarskim na "Jarmarku piosenki”. Wkrótce powstał zespół artystyczny "Piosenkariat”, skupiający kilku artystów piosenki i kabaretu. Byli to m.in. Gintrowski, Kaczmarski, Klawe, Łapiński, Zygmunt. Ostatecznie doszło do wyodrębnienia tria Gintrowski-Kaczmarski-Łapiński, które funkcjonowało do końca 1981 roku oraz przez kilka lat, z przerwami, po roku 1990. W ramach tej współpracy Gintrowski współtworzył muzykę do programów: "Mury", "Raj", "Muzeum" oraz "Wojna postu z karnawałem".

Jako artysta solowy śpiewał i nagrywał poza cenzurą w stanie wojennym. Tak powstały dwa ważne programy tamtego czasu: "Pamiątki" i "Raport z oblężonego miasta", oparte na tekstach Herberta i Kaczmarskiego, a także Marka Tercza, Lothara Herbsta, Tomasza Jastruna czy Leszka Szarugi. Najsłynniejsze jego piosenki z tamtego czasu to "Gdy tak siedzimy", "Raport z oblężonego miasta", "Karzeł", "A my nie chcemy uciekać stąd", "Pieśń o śnie".

W roku 1991 nagrał program "Kamienie" do słów Jerzego Czecha, muzycznie oparty już głównie na elektronicznych brzmieniach. Podobnie zaaranżowane były jego trzy ostatnie płyty: "Odpowiedź" i "Tren" (z wierszami Zbigniewa Herberta) oraz "Kanapka z człowiekiem" i trzy zapomniane piosenki (do tekstów Kaczmarskiego, Olewicza, Szymańskiej, Bursy oraz jeden utwór Leonarda Cohena w tłumaczeniu Macieja Zembatego).

Istotną częścią dorobku artysty jest muzyka filmowa. Usłyszeć ją możemy w kilkudziesięciu filmach. Najważniejsze z nich, na których Gintrowski odcisnął swe piętno to: "Dziecinne pytania", "Matka Królów", "Dorastanie", "Ostatni prom", "Tato", a także znane seriale komediowe, jak "Zmiennicy", czy "13 posterunek".

Twórczość Gintrowskiego charakteryzowało niepowtarzalne brzmienie. Dzięki temu, że był uznanym kompozytorem muzyki filmowej, pracując nad oficjalnymi projektami wykorzystywał dostęp do profesjonalnych studiów nagraniowych, by rejestrować piosenki nielegalne. To owocowało rewelacyjną techniczną jakością nagrań i możliwością rozbudowy instrumentarium do rozmiarów niespotykanych w drugim obiegu. Ważną rolę odgrywała charakterystyczna barwa głosu i ekspresyjny sposób śpiewania.

Krzysztof Gajda